سیستمهای سلولی بیسیم

سیستمهای سلولی بیسیم

درسال 1946 سرویس تلفن سیار MTS)) درآمریکا ارائه شد، که به صورت نیمه دوطرفه بوده و دارای امکان دست به دست شدن و رومینگ نبود. ازطریق کانالهای رادیویی منحربه فردی ارتباط  شبکه به کاربر برقرار گردیده و ازطرف مقابل نزدیکترین ایستگاه برای ارتباط مورد استفاده قرارمی گرفت. سیستم پیشرفته آن درسال 1964 با عنوان IMTS عملیاتی شد که به صورت دوطرفه کامل و دارای امکان انتخاب خودکارکانال و نیزشماره گیری خودکاراست. درسال 1978 درسویس تلفن خودکارملی  (Natel-A)و سیستم توسعه یافته آن در1984 به بازارآمد.
معماری یک شبکه سلولی به طورخلاصه مهمترین خصوصیات سیستمهای سلولی را می توان به شرح زیر برشمرد:
برای افزایش و حداکثرکردن ظرفیت شبکه ازتکرار فرکانس استفاده می شود.

استفاده مجدد ازفرکانس، زمان و کد درسلول های جداگانه فضائی صورت می پذیرد.

کوچک کردن اندازه سلول عموما ظرفیت و بارشبکه را افزایش می دهد.

دست به دست شدن و کنترل های شبکه ازطریق ایستگاه های پایه و مراکزکنترل درشبکه انجام می شود.

سیستم های سلولی ازشبکه اصلی تلفن استفاده می کنند.

تکنولوژی نسل 2 عمدتا برای پیام های صوت و کمی داده می باشند درحالی که نسل 3 به بعد با تغییر تکنولوژی پایه به بسته – سویچ برای ارسال هرگونه پیام طراحی شده و بهره برداری می شوند.
خرید شارژ ایرانسل